Για κάτι διαφορετικό, γνήσια ελληνικό που "μυρίζει" Ελλάδα και μας φτιάχνει τη διάθεση ακόμα και χωρίς να το πιούμε, λέω να πούμε σήμερα!
Στην αρχή με τράβηξαν οι διαφημίσεις του, πέρα από τα όσα είχα ήδη ακούσει γι΄αυτό, μαζί την πολύ καλή γνώμη "εκείνων που ξέρουν από ούζο".
Διαφημίσεις σαν και αυτή που επέλεξα σαν εισαγωγή του κειμένου μου, και είναι τόσο αληθινές, γνήσιες, αυθεντικές, που θα ήθελα να μπορώ να γίνω μέρος τους, να μπω μέσα στη βάρκα που βλέπω, να σταματήσω με αυτήν σε παραλίες ονειρεμένες, ηλιόλουστες και να απολαύσω με την παρέα μου ένα ΟΥΖΟ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ, σε ποτήρι κρύο, με λίγο γάργαρο νερό και μπόλικο πάγο!
Έτσι, όπως παρακολούθησα πολλές φορές τους άντρες της οικογένειάς μου να το πίνουν, χωρίς όμως οι γυναίκες να μένουν εκτός...Μάλιστα, υπήρξαν φορές πολλές, που εκείνες έριξαν την ιδέα, "να πιούμε ένα ουζάκι;". Και το ΟΥΖΟ ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ, έπαιρνε την κεντρική, ηγετική του θέση στο καλοκαιρινό (αλλά και χειμωνιάτικο, ενίοτε) οικογενειακό τραπέζι.
Με τράβηξαν όμως και διαφημίσεις σαν και αυτήν...
...με νόημα και ευαισθησία, με γλώσσα όχι σκληρή και ανάλγητη, αλλά με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, σύγχρονο με το άσβεστο κέφι του Έλληνα για γλέντι φιλικό, γλέντι γευστικό, γλέντι της παρέας.
Και φυσικά, με τράβηξε και η ιστορία και η γεύση του...
Αλήθεια, γνωρίζετε για την ιστορία που αντιπροσωπεύει το OYZO ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ?
Θα την πούμε και θα τη μάθουμε μαζί, όπως θα "μάθουμε" και την ασύγκριτη γεύση του, πάρα πολύ σύντομα. Σας το υπόσχομαι! Γιατί;
Επειδή..
"Έχει ήλιο; Έχει Πλωμάρι"!
